هدف از برگزاری انتخابات صنفی، انتخاب نمایندگانی است که بتوانند از حقوق و منافع اعضای سازمان دفاع کنند و در جهت ارتقای حرفه یا فعالیت صنف گام بردارند. انتخابات موفق نظام مهندسی زمانی محقق میشود که نمایندگان منتخب با همکاری و همافزایی اعضا، مشکلات صنف را حل کرده و اعتماد و اتحاد میان اعضا را تقویت کنند. اما آیا این اهداف در انتخابات اخیر تحقق یافته است؟
حاشیههایی قابلتأمل
یکی از نکات بحثبرانگیز در انتخابات استان تهران، نقش پررنگ «شرکتهای حقوقی» است. این شرکتها با تشکیل ائتلافهایی از کاندیداهای همسو یا معرفی مهندسان شاغل در شرکت برای حضور در سازمان، درصدد تحقق اهداف تشکیلاتی خود هستند. اگرچه تلاش این شرکتها برای تقویت جایگاهشان قابل درک است، اما سؤال اینجاست که آیا این اقدامات به نفع منافع کل اعضای سازمان است یا صرفاً در جهت تأمین خواستههای شرکتی خاص؟
مثالی از عدم توازن
در سازمان نظام مهندسی استان تهران، اعضای دارای پروانه اشتغال و بدون پروانه عضو شهرساز حدود ۱۵۰۰ نفر هستند. براساس آمار، تنها ۳۰ درصد از اعضا در انتخابات شرکت کردهاندیعنی حدود ۵۰۰ نفر ، اما برخی از اعضای اصلی و علیالبدل موفق به کسب بیش از ۶۵۰۰ رأی شدهاندیعنی ۶۰۰۰ رای بدون منفعت یا …، این آمار سؤالبرانگیز است؛ آیا این افراد صرفاً منتخب جامعه شهرسازی هستند؟!!! یا نقش دیگر رشتهها و حمایتهای خاص، از جمله شرکتهای حقوقی، در موفقیت آنها مؤثر بوده است؟ البته این مثال را می توان به دیگر استانها نیز تعمیم داد.
اگر فرض کنیم که منتخبین شهرسازی در انتخابات سازمان هیچگونه ارتباط مثبت یا فعالیت صنفی با دیگر رشتهها نداشتهاند، تنها یک پاسخ باقی میماند: حمایت شرکتهای حقوقی. این مسئله زنگ خطری جدی برای جایگاه حرفهای شهرسازان و دیگر اعضای نظام مهندسی است.
بازندگان و برندگان واقعی
در این ساختار، بازندگان اصلی اعضای نظام مهندسی ساختمان هستند که به نمایندگان منتخب خود برای دفاع از حقوقشان اعتماد کردهاند. در مقابل، برندگان واقعی این انتخابات شرکتهای حقوقی هستند که با اعمال نفوذ، منافع خود را تأمین میکنند.
چشمانداز آینده
انتخابات نظام مهندسی باید بهگونهای برگزار شود که رقابتی عادلانه ایجاد کند و به خواستههای اعضا توجه داشته باشد. تنها در این صورت میتوان انتظار داشت که نمایندگان منتخب، به جای تأمین منافع گروههای خاص، در راستای ارتقای جایگاه صنف و اشتغال اعضا گام بردارند.