۴۶ راسال پیش در چنین روزی، تنها دو ماه پس از پیروزی انقلاب اسلامی، امام خمینی(ره) در پیامی تاریخی خطاب به ملت ایران، مساله مسکن را یکی از اولویت‌های نظام نوپای جمهوری اسلامی دانست و با افتتاح حساب ۱۰۰ در بانک ملی، دستور تأسیس بنیاد مسکن انقلاب اسلامی را صادر کرد.
این فرمان تاریخی که منجر به شکل‌گیری اولین نهاد سازندگی در جمهوری اسلامی شد، بر عرضه زمین به مردم و مستضعفان تأکید داشت.
ایشان با تأکید بر حق مسکن برای همه مردم، روشن‌ترین راهکار را در آن زمان ارایه دادند: «مشکل زمین باید حل شود و همه بندگان محروم خدا باید از این موهبت الهی استفاده کنند. همه محرومان باید خانه داشته باشند.
هیچ کس در هیچ گوشه مملکت نباید از داشتن خانه محروم باشد. بر دولت اسلامی است که برای این مساله مهم چاره‌ای بیندیشد، و بر همه مردم است که در این مورد همکاری کنند.»
با گذشت ۴۶ سال، دولت‌های مختلف رویکردهای متفاوتی را در قبال مسکن در پیش گرفتند. برخی دخالت حداکثری و برخی دخالت حداقلی داشتند.
اما این واقعیت تلخ همچنان پابرجاست که بحران مسکن نه تنها حل نشده، بلکه به «ابربحران» تبدیل شده است. شاخص‌های اقتصادی و آمارهای تکان‌دهنده‌ای نظیر ۲۵ برابر شدن قیمت مسکن در کلان‌شهر طی یک دهه، کاهش ده درصدی نرخ مالکیت در سه دهه گذشته، انباشت تقاضا در این بازار و…. گویای این وضعیت نابسامان است.
همه اینها در حالی است که کارشناسان نیز تنها راه‌حل برون رفت حوزه مسکن از این شرایط را عرضه زمین به مردم می‌دانند و معتقدند زمین با سهم ۷۰ درصدی از قیمت نهایی مسکن می‌تواند قیمت در بازار مسکن را کنترل کند.
