طی سال‌های اخیر، تهران با بحران‌های متعددی در زمینه توسعه شهری مواجه شده که یکی از مهم‌ترین دلایل این مشکلات، صدور بی‌رویه «پروانه‌های ساختمانی»، توسط شهرداری‌ها است.
هرچند که نیاز به مسکن در پایتخت افزایش یافته، اما این ساخت‌وساز های بی‌ضابطه تبعات زیانباری را برای زیرساخت‌ها، محیط‌زیست، و کیفیت زندگی شهروندان به همراه داشته است. یکی‌از مهم‌ترین تبعات صدور بی‌رویه پروانه‌های ساختمانی، تشدید ترافیک در مناطق مختلف تهران است.
ساخت‌وسازهای بی‌رویه و افزایش تراکم جمعیتی در برخی مناطق باعث ایجاد گره‌های ترافیکی سنگین شده و سیستم حمل‌ونقل عمومی را تحت فشار قرار داده است. این وضعیت نه تنها زمان و انرژی شهروندان را هدر می‌دهد، بلکه به آلودگی هوا و افزایش مصرف سوخت نیز دامن می‌زند.
همچنین، ساخت‌وساز در تهران نه تنها منجر به افزایش ترافیک می‌شود، بلکه فشار زیادی بر محیط‌زیست تحمیل می‌کند. کاهش فضای سبز، تبدیل باغات به ساختمان‌های بلند مرتبه و افزایش آلودگی‌های ناشی از مصالح ساختمانی، به وخامت وضعیت هوا در پایتخت اضافه می‌کند. این شرایط به‌ویژه در روزهای آلوده، وضعیت زندگی را برای ساکنان تهران دشوارتر می‌کند.
با افزایش ساخت‌وساز ساختمان در مناطق مختلف، زیرساخت‌ها و منابع آبی تهران نیز در معرض فشار قرار گرفته است. شبکه‌های فاضلاب، آب‌رسانی و برق‌رسانی به دلیل بار سنگین ایجاد شده توسط پروژه‌های ساختمانی، به مشکلات عدیده‌ای برخورد کرده‌اند که رفع آن نیازمند سرمایه‌گذاری‌های کلان و زمان‌بر است؛ بر همین اساس، شهروندان از عدم پاسخگویی صحیح به نیازهای خدماتی و عمومی گله‌مند هستند.
فرآیند صدور «پروانه‌های ساختمانی» یکی‌از جدی‌ترین چالش‌های بازار مسکن است، روند طولانی و پیچیده صدور پروانه‌ها باعث شده که بسیاری از سرمایه‌گذاران و سازندگان مسکن از پروژه‌های خود پشیمان شوند، این مسئله نه‌تنها منجر به تعویق افتادن پروژه‌ها می‌شود بلکه موجب افزایش هزینه‌های ساخت‌وساز نیز خواهد شد.
شهرداری‌ها به‌عنوان یکی‌از نهادهای تصمیم‌گیرنده در امور شهری، باید با دقت بیشتری در خصوص صدور پروانه‌های ساختمانی تصمیم‌گیری کنند، این تصمیمات تأثیرات طولانی‌مدتی بر وضعیت ساخت‌وساز در مناطق مختلف خواهند داشت و باید به گونه‌ای اتخاذ شوند که نیازهای واقعی مناطق را به درستی برطرف کنند.
